Dublin Core
Title
Τα Μουσεία και οι Πολιτιστικοί Φορείς ως Παραγωγοί «Αυτόνομων» Οπτικοακουστικών Έργων στην Ελλάδα Σήμερα
Creator
Γιάννης Σκοπετέας
Publisher
Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Τμήμα Πολιτιστικής Τεχνολογίας & Επικοινωνίας
Date
2006
Language
Ελληνικά
Type
Conference Paper
Zotero
Item Type
Conference Paper
Abstract Note
Ως «αυτόνομο» οπτικοακουστικό έργο ορίζεται το έργο που μπορεί να λειτουργήσει πέρα από το χωρικό και χρονικό πλαίσιο εκθέσεων ή πολιτιστικών δραστηριοτήτων με ανάλογο αντικείμενο. Αναφερόμαστε προφανώς σε ένα είδος «ντοκιμαντέρ» με δισδιάστατες ή τρισδιάστατες τεχνικές συναφές με το γενικό σκοπό του Μουσείου/ πολιτιστικό φορέα και αποτέλεσμα ικανό να προσελκύει θεατές από την ευρεία αγορά, πέρα από τους επισκέπτες μιας έκθεσης και μετά τη λήξη της.
Ωστόσο, η δραστηριότητα ενός πολιτιστικού μουσείου / φορέα ως παραγωγού αυτόνομων οπτικοακουστικών έργων, μιας εξορισμού επιχειρηματικής δραστηριότητας, δύσκολα γίνεται κατανοητή στην ελληνική πραγματικότητα καθώς, σύμφωνα με την επικρατούσα αντίληψη, ο πολιτισμός και η όποια επιχειρηματική δράση είναι δυο έννοιες σχετικά ασύμβατες. Αυτός είναι προφανώς και ο λόγος που δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα δείγματα παραγωγής αυτόνομων οπτικοακουστικών έργων από ελληνικά μουσεία / φορείς. Η οριοθέτηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας από μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς είναι ένα από τα θέματα αυτής της εισήγησης: τα θετικά και τα αρνητικά σημεία καθώς και η αντιμετώπιση του μουσείου / φορέα από τρίτους ως πολιτιστικό «κιβωτό μνήμης» και όχι ως κερδοσκοπική επιχείρηση. Η μορφή του έργου και τα είδη του «ντοκιμαντέρ» που μπορούν να λειτουργήσουν ως «αυτόνομα» έργα, είναι ένα δεύτερο θέμα. Και ένα τρίτο, ο προϋπολογισμός, που εξαρτάται αφενός από το κοινό και το εύρος της αγοράς και αφετέρου από τις τεχνικές προδιαγραφές, τον εξοπλισμό και την ποιότητα του έμψυχου δυναμικού που είναι αναγκαία για την παραγωγή «αυτόνομων» έργων γiα την ευρεία αγορά. Ποια είναι τα όρια των ψηφιακών μέσων χαμηλού κόστους που έχουν ανοίξει, τα τελευταία χρόνια, νέες προοπτικές στην παραγωγή; Άλλα θέματα που θίγονται στην εισήγηση είναι οι πηγές χρηματοδότησης στην Ελλάδα, οι διαδικασίες προώθησης και οι τρόποι διανομής στην Ελλάδα. Προς τεκμηρίωση των προαναφερόμενων, χρησιμοποιούνται δυο ακραία παραδείγματα παραγωγής «αυτόνομων» οπτικοακουστικών έργων:
• το ντοκιμαντέρ του Μουσείου Μπενάκη «Για πέντε διαμερίσματα και ένα μαγαζί» (2004) όπου ερευνάται με επιστημονικό τρόπο το σύνολο των ελληνικών ταινιών μυθοπλασίας προκειμένου να καταδειχτεί ο τρόπος με τον οποίο καταγράφηκε η Αθήνα στον ελληνικό κινηματογράφο από το 1924 ως το 2004. Η παραγωγή στοίχισε περισσότερο από 100 χιλιάδες ευρώ, αλλά έχει σχεδόν αποσβέσει το κόστος της. Aναλύεται ο τρόπος παραγωγής και διανομής.
• Το ντοκιμαντέρ του Λαογραφικού Μουσείου Εξωχωρίου Μάνης « Και ένα Πριπιτσιανό βαρελά» (2005) με θέμα την τέχνη της βαρελοποιίας στη ∆υτική Μάνη στον 20ο αιώνα. Το πραγματικό κόστος του ντοκιμαντέρ ήταν περίπου 5 χιλιάδες ευρώ και έχει σχεδόν αποσβέσει το κόστος του. Aναλύεται ο τρόπος παραγωγής και διανομής.
Και οι δύο παραγωγές υπολογίζεται ότι δύο χρόνια μετά την πραγματοποίηση τους θα αρχίσουν να αφήνουν και οικονομικό κέρδος στο μουσείο- παραγωγό. Συμπερασματικά, σήμερα η παραγωγή «αυτόνομων» οπτικοακουστικών έργων μπορεί να είναι μια επωφελή δραστηριότητα, ακόμη και στην Ελλάδα. Επωφελής τόσο σε οικονομικό επίπεδο όσο και, κυρίως, για τους ευρύτερους πολιτιστικούς σκοπούς του μουσείου/ φορέα – με την προϋπόθεση ότι έχει γίνει σωστή εκτίμηση και μελέτη της αγοράς.
Ωστόσο, η δραστηριότητα ενός πολιτιστικού μουσείου / φορέα ως παραγωγού αυτόνομων οπτικοακουστικών έργων, μιας εξορισμού επιχειρηματικής δραστηριότητας, δύσκολα γίνεται κατανοητή στην ελληνική πραγματικότητα καθώς, σύμφωνα με την επικρατούσα αντίληψη, ο πολιτισμός και η όποια επιχειρηματική δράση είναι δυο έννοιες σχετικά ασύμβατες. Αυτός είναι προφανώς και ο λόγος που δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα δείγματα παραγωγής αυτόνομων οπτικοακουστικών έργων από ελληνικά μουσεία / φορείς. Η οριοθέτηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας από μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς είναι ένα από τα θέματα αυτής της εισήγησης: τα θετικά και τα αρνητικά σημεία καθώς και η αντιμετώπιση του μουσείου / φορέα από τρίτους ως πολιτιστικό «κιβωτό μνήμης» και όχι ως κερδοσκοπική επιχείρηση. Η μορφή του έργου και τα είδη του «ντοκιμαντέρ» που μπορούν να λειτουργήσουν ως «αυτόνομα» έργα, είναι ένα δεύτερο θέμα. Και ένα τρίτο, ο προϋπολογισμός, που εξαρτάται αφενός από το κοινό και το εύρος της αγοράς και αφετέρου από τις τεχνικές προδιαγραφές, τον εξοπλισμό και την ποιότητα του έμψυχου δυναμικού που είναι αναγκαία για την παραγωγή «αυτόνομων» έργων γiα την ευρεία αγορά. Ποια είναι τα όρια των ψηφιακών μέσων χαμηλού κόστους που έχουν ανοίξει, τα τελευταία χρόνια, νέες προοπτικές στην παραγωγή; Άλλα θέματα που θίγονται στην εισήγηση είναι οι πηγές χρηματοδότησης στην Ελλάδα, οι διαδικασίες προώθησης και οι τρόποι διανομής στην Ελλάδα. Προς τεκμηρίωση των προαναφερόμενων, χρησιμοποιούνται δυο ακραία παραδείγματα παραγωγής «αυτόνομων» οπτικοακουστικών έργων:
• το ντοκιμαντέρ του Μουσείου Μπενάκη «Για πέντε διαμερίσματα και ένα μαγαζί» (2004) όπου ερευνάται με επιστημονικό τρόπο το σύνολο των ελληνικών ταινιών μυθοπλασίας προκειμένου να καταδειχτεί ο τρόπος με τον οποίο καταγράφηκε η Αθήνα στον ελληνικό κινηματογράφο από το 1924 ως το 2004. Η παραγωγή στοίχισε περισσότερο από 100 χιλιάδες ευρώ, αλλά έχει σχεδόν αποσβέσει το κόστος της. Aναλύεται ο τρόπος παραγωγής και διανομής.
• Το ντοκιμαντέρ του Λαογραφικού Μουσείου Εξωχωρίου Μάνης « Και ένα Πριπιτσιανό βαρελά» (2005) με θέμα την τέχνη της βαρελοποιίας στη ∆υτική Μάνη στον 20ο αιώνα. Το πραγματικό κόστος του ντοκιμαντέρ ήταν περίπου 5 χιλιάδες ευρώ και έχει σχεδόν αποσβέσει το κόστος του. Aναλύεται ο τρόπος παραγωγής και διανομής.
Και οι δύο παραγωγές υπολογίζεται ότι δύο χρόνια μετά την πραγματοποίηση τους θα αρχίσουν να αφήνουν και οικονομικό κέρδος στο μουσείο- παραγωγό. Συμπερασματικά, σήμερα η παραγωγή «αυτόνομων» οπτικοακουστικών έργων μπορεί να είναι μια επωφελή δραστηριότητα, ακόμη και στην Ελλάδα. Επωφελής τόσο σε οικονομικό επίπεδο όσο και, κυρίως, για τους ευρύτερους πολιτιστικούς σκοπούς του μουσείου/ φορέα – με την προϋπόθεση ότι έχει γίνει σωστή εκτίμηση και μελέτη της αγοράς.
Conference Name
3ο Διεθνές Συνέδριο Μουσειολογίας - Πανεπιστήμιο Αιγαίου & Ετήσιο Συνέδριο AVICOM
Date
2006
Language
Ελληνικά
Place
Μυτιλήνη, 5-8 Ιουνίου 2006
Proceedings Title
Τα Οπτικοακουστικά Μέσα ως Πολιτιστική Κληρονομιά και η Χρήση τους στα Μουσεία
Publisher
Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Τμήμα Πολιτιστικής Τεχνολογίας & Επικοινωνίας
Title
Τα Μουσεία και οι Πολιτιστικοί Φορείς ως Παραγωγοί «Αυτόνομων» Οπτικοακουστικών Έργων στην Ελλάδα Σήμερα
URL
https://docplayer.gr/1019023-Ta-optikoakoystika-mesa-os-politistiki-klironomia-kai-i-hrisi-toys-sta-moyseia.html